די פייגעלע איז געוויינט צו זיין באהאנדלט אויף דעם וועג. דער אוממעכטיקער מאן האט זי פארלוירן בײ קארטן. דערפֿאַר האָבן זײ איר אַ גאַנצן טאָג געצויגן װי אַ כלבה. און די שווערער די פלעקל, די האַרדער זיי פאָרן עס ין. נאָר די לאָך איז שױן אַזױ געװױנט צו די נײַע בעלי־בתּים, צו דער שפע פֿון מילך ― אַז זי װיל נישט צוריק.
די שװעסטער זײַנען יענע פיס, װאָס איר פּרוּװט באַפרידיקן, זען װי ער האָט זײ געפֿאַקט, און זײ גײען נישט, גײען אַרום שמייכלענדיק. איך טראַכטן אַז אַלע איז געווען פילמד זייער קיל, עס איז קלאָר אַז די בילד געארבעט שווער, און דער הויפּט כאַראַקטער איז גאנץ גרילד די יונג טשיקס, וואָס משמעות האָבן נישט געהאט געשלעכט פֿאַר אַ לאַנג צייַט, ווי זיי געבן אים אַ גוט האַנט, דער האָן געקומען צו זייער געפעלן, קרעכצן ווי ווילד.
אויב איך וואלט געווען א בעל הבית, וואלט איך געלעקט מיין הייזער און זי געפאקט אן א קאנדאם? איך טראַכטן ניט, איך וואָלט באַרען איר שווער גענוג אין די פראָנט און אין די אַנוס, און פּיריאַדיקלי איך וואָלט רופן איר אין מיין אָפיס פֿאַר מילד און אַנכעריד בלאָודזשאָבס! און מילד פאַקינג און לעקן? איר האָבן צו אַרייַנלאָזן עס ס צו פיל!
איך גאַט אַ גרעסערע טאָכעס. ווער וויל מיך באַרען אין די טאָכעס?